Sjors en ik komen altijd blij thuis nadat we bij Joanna zijn geweest.

Het verhaal van Joanna en Mariëlle

Joanna is 19 jaar en heeft een ernstige meervoudige beperking. Ze zit in een rolstoel, is doof en kan niet praten. Communiceren kan ze wel. Dat doet ze door geluidjes te maken en haar handen te bewegen. Geestelijk heeft ze een zeer laag niveau. Samen met andere mensen met een ernstige meervoudige beperking woont ze op een groep bij ’s Heerenloo Druten. Daar mogen ze geen huisdier hebben. Tot verdriet van Joanna, want zij is gek op dieren. 

Vijf jaar geleden zag de 58-jarige doktersassistente Mariëlle een oproep van ’s Heerenloo Druten. Door het overlijden van haar moeder, voor wie ze jaren had gezorgd, had Mariëlle tijd over om iets voor een ander te betekenen. Ze heeft zich toen aangemeld als vrijwilliger. Nu gaat ze één keer in de week met haar hondje Sjors langs bij de groep van Joanna. Die komt dan direct enthousiast aanrijden om met Sjors te spelen en te knuffelen. Joanna is dol op de hond. Ze vindt het leuk om samen tijd door te brengen en hem te verzorgen. Mariëlle neemt Joanna ook vaak mee om met Sjors te wandelen.

Mariëlle heeft echt een band met de groep opgebouwd. En dan vooral met Joanna, omdat zij het meest communicatief is en het meest reageert op Sjors. ‘Joanna is zo puur. Ze weet mij altijd te raken’, zegt Mariëlle. Andersom is het lastig om te zeggen wat Mariëlle en Sjors betekenen voor Joanna. ‘Ik weet niet of ze aan mij gehecht is. Daarvoor is haar niveau te laag. Maar ze komt altijd gelijk aanrijden als we binnenkomen en ze wil altijd gelijk de riem van Sjors pakken.’ De big smile op haar gezicht als ze met Sjors knuffelt, spreekt voor Mariëlle boekdelen!